Χάρτης

Ένα πορτοκαλί μεσημέρι των εξοχικών μου χρόνων
έκρυψα τον θησαυρό μου στο ψηλότερο ντουλάπι της κουζίνας
και τον άφησα - χρόνια τον άφησα
και κόντυνα
και ξέχασα

Και όλα ήταν δύσκολα μόνο μέχρι το βράδυ του Φλεβάρη
που μου 'στείλαν συστημένη την διαθήκη μου
κι ένα μαχαίρι πλαστικό
για να αξίζει, είπαν

Κι αν κάτι μένει ακόμα να τρυπά
είναι που άλλαξα και που δεν έχω χέρια
έναν χάρτη να φτιάξω
μια νότα ή μια μυρωδιά να φτιάξω
όχι για μένα, όχι
για τον αδερφό μου ίσως
 άντε και για το σύμπαν

Κάπως και κάπου κάποιος να θυμηθεί
πόσο αδίστακτα αλυχτούν τα πεθαμένα
στις πλάτες πεθαμένων εποχών
και το αμείλικτο ροκάνισμα της ευτυχίας
στα δόντια του παιδιού

Και οι θησαυροί, σκουριά και σκόνη πια
φορτώνονται αδιάφορα
στην σκουπιδιάρα του πλανήτη
Ξέχειλα πια τα σπλάχνα της απο σινιάλα και γιορτές 
βάζει μπροστά
και προχωρά
και ξεμακραίνει