Κρίμα

Κρίμα
Τ' αδιάλλακτα ρημάγματα
Τα επίκτητα συμπλέγματα
Τις μουσκεμένες κάφτρες
Τα μαγεμένα βλέμματα
Τις σκοτωμένες ιστορίες
Και τα ξεφλουδισμένα αράπικα

Κρίμα τα βλέφαρα
Που σκέπασαν μάτια νεκρά
Γιατί τι άλλο να 'καναν

Κρίμα
Τις σκουριασμένες λαιμητόμους

Τους στομωμένους νυχοκόπτες
Και το ουίσκι που ξεράστηκε νωρίς

Κρίμα τα διυλισμένα θαύματα
Τα αύριο
Τα προχτές
Τ' ανέμπνευστα γαμήσια
Τ' ανάπηρα παγκάκια
Και τα πρώτα φιλιά

Κρίμα τα φώτα
Που έφεξαν μακριά
Κρίμα τις άγριες μαλακίες
Τους ήσυχους λυγμούς
Τ' αχάιδευτα σκυλιά
Και τ' άγραφα σκοτάδια

Κρίμα τους έρωτες
Τα μαλλιά της στο στόμα του
Την καρδιά του στον λαιμό της
Τις μωβ παραδεισένιες εκπνοές
Και αυτή τη γη που γύριζε
Όταν και όπως τη θέλαμε εμείς

Κρίμα
Τις ασημένιες εποχές
Τις νύχτες
Που γελούσαμε τα κρίματα
Τα εκτυφλωτικά μακάρια πρωινά
Τους καυλωμένους λήθαργους
Και τους ουράνιους οργασμούς
Κρίμα τους ουρανούς τώρα
Ώχρα στα μάτια τώρα
Πίσω απ' τα μυρωμένα χείλια
Σάλιο πηχτό και κοσμοθάνατος
Τώρα

Κρίμα

Παραλήρημα

Τίποτα τώρα
Όσους δειλιάσαν
Τους ξεχάσαμε
Όσους αγάπησαν περίεργα
Υποδόρια
Μουχλιασμένα
Σκάψαμε και τους θάψαμε

Κι αν όχι
Από τις γκρίζες τρίχες στο σαγόνι

Από τι ρε πούστη να κρεμαστείς

Νωθροί
Αφελείς
Ξεχειλωμένοι
Όλο να λέμε ότι μάθαμε
Όλο μακάβρια ξυπνητοί
Και νυσταγμένοι

Σκατά

Ξανά θα ρθει
Και θα σε ξαναβρεί
Και θα σε ξαναπάρει
Ηλίθιε
Κι αν μάθαμε ποτέ
Πώς να κρυβόμαστε
Ξεχάσαμε
Το ξέχασες
Ηλίθιε

Τολμήσαμε, ναι
Κάτω από νιπτήρες
Μες τα ασανσέρ
Ή στις υδρορροές

Μα αν είναι κάτι
Δεν είναι αποτράβηγμα
Ή μωβ συρμάτινη κλωστή
Που ανεξέλεγκτα τομεί
Πρωινά θανατερά
Ή επετείους

Δεν είναι απόλυτη
Ρητή και ανοξείδωτη εντολή
Βίδα ζαχαρωτή που σκάβει
Ανέμπευστα
Γλυκά
Τα χολιασμένα κούτελα
Ούτε στριφνή ποινή
Ή πρίμα καταδίκη στο λαρύγγι

Είναι εμείς, ηλίθιε
Θηλιές λαστιχένιες
Τέλειες τελείες
Τέλεια ρημαγμένες
Άσεμνα χαραγμένες
Στις μέσες μονολόγων
Αυτάρεσκων χειμμάρων
Ξύλινων λογυδρίων
Σαδομαζό ωραρίων
Ζωών κατεβατών και παναγίων
Μπούτια σπυριάρικα
Λόξυγγας θεός
Και απορία

Υπέροχα αθάνατοι
Υπέροχοι
Ηλίθιε