Πρόγνωση

Βρέχει.

Δώδεκα χρόνια βρέχει

Και οι προσευχές των ανυποψίαστων αστών 
Είναι ένα ακόμα ανέκδοτο
Απο 'κείνα που ανταλάσσουμε 
Στις καθημερινές συναντήσεις μου 
Με τους περαστικούς νεκρούς
Άλλωστε όταν τα 'χεις πια πει όλα
Κάτι καινούριο πρέπει να βρεις
Κάτι να πεις ρε
Για το γαμώτο

Βρέχει

Ακρωτηριασμένοι εξάρχοντες
Διευθύνουν με ορμή πρωτόγνωρη 
Τις βραχνιασμένες συμφωνίες 
Των καλοκαιριών μου
Ενώ παίζω στα χαρτιά τις αγωνίες μου
Μπας και χάσω
Μα δεν χάνω

Κι έξω εκεί στα βαλσαμωμένα κυριακάτικα απογεύματα
Υπάρχει κάτι που έτρεμα μη δω, μα είδα
Κι έξω εκεί στα ήσυχα κυριακάτικα απογεύματα
Ουρλιάζει κάτι που ήλπιζα να παρακούσω, όμως άκουσα
Και απ' τα μεγάλα, αθώα βλέμματα των ετοιμοθάνατων συγγενών και ερωμένων
Στάζει σαν απο βρύση ονειρική μια αλήθεια που κάποτε θα μάθεις 
-θες δε θες

Τέλος πάντων, προς το παρόν βρέχει

Και οι ουρανοί χαμογελούν ειρωνικά
Αφού χάρισα κάθε μελλοντικό μου οργασμό 
Στο μαύρο σκυλί της Άνοιξης 
Την πρώτη φορά που μύρισα κανέλλα

Και η μόνη μου παρηγοριά είναι που είμαι απο ζάχαρη

Έτσι όταν βρέχει δεν χρειαζέται τίποτα
Παρά να ξαπλώσω σε κάποιο απ' τα παγκάκια του κόσμου
Και να περιμένω